Tak codziennie
Lubię tu raz na jakiś czas wrzucić jakąś muzykę. Wrzucę ją i teraz – jednym okiem zerkając na to, co piszę, drugim zaś – czytając „Wioskę kłamców”. Kryminał. Ot, moja lektura na marcowe wieczory, jak już kończę pracę zdalną na dany dzień…
GreenFields
Donna, Donna
Kot bez ogona
Pour ne pas vivre seul
Je suis malade
Besame mucho
Un po’d’amore
Nights in white satin
Znów natrafiłam na fragment utworu A. O., który przypadł mi do gustu…
Zewsząd słyszymy zachęty do pozostania w domach, więc zostawajmy. Wróciłam do Najpiękniejszego Języka Świata.
#stayhome
#lærdansk
Przymusowy pobyt w domu ma ten plus, że przynajmniej w chwili wolnej od pracy chałupę się ogarnie.
Studiowałam we Wrocławiu, Warszawie i Kopenhadze. W sumie niewiele brakowało, bym poszła na studia do Łodzi, z którą jestem związana rodzinnie – rodowitą łodzianką jest moja Mama. Lubię – choć myślami – wrócić do czasu, gdy – przygotowując magisterium – pomieszkiwałam pod Łodzią właśnie. I codziennie jeździłam do łódzkiego Archiwum Państwowego, bo tam – jeśli nie w BULe – moja praca powstawała.
Znalazłam na Instagramie stronę „Łódź zwana pożądaniem”. Chyba kiedyś wybiorę się na spacer po tych łódzkich podwórkach i zaułkach. Tak, jak robiłam to pięć lat temu w wolnym czasie.
Instagram: Łódź zwana pożądaniem
Zaszyłam się w domu. Prasowanie umila mi muzyka z „Ojca Chrzestnego”. Niech ten wirus z koroną pójdzie sobie precz i nich wszystko już wróci do normalności…
Niusy z ostatnich dni. Zainwestowałam w odtwarzacz DVD i właśnie oglądam ekranizację jednej z moich Ulubionych Powieści. Nabyłam też torebkę.
Do torebek mam słabość. Na pracownię La Torebka trafiłam, gdy szukałam ręcznie robionej czarnej torebki. A po ostatniej akcji z próbą pozbawienia mnie portfela doszłam do wniosku, że muszę nosić torebki zamykane na suwak. Poprosiłam o wykonanie takowej Właścicielkę La Torebki – pierwszy mój „LaTorebkowy” zakup miał miejsce kilka miesięcy wstecz i bardzo przypadł mi do gustu.
I chyba nie jestem w swojej miłości do torebek osamotniona. Tytuł przelewu „Opłata za kolejną torebkę” spowodował wybuch niepohamowanej wesołości gościa z banku u którego realizowałam ten przelew. Facet stwierdził, że przed oczami stanęła mu jego żona.
Wirus. Ale taki nowy – koronę podobno ma. Panika, która udziela się wszystkim (chyba) i nie powiem, żeby na mnie to dobrze działało. Wczoraj sama robiłam zapasy. Jeden z memów krążących w otchłani łordl łajd łebu wygląda tak.
Zdrowia wszystkim.
Dręczą Cię wyrzuty sumienia. Że do kogoś odważyłeś się, Człowieku, zadzwonić po pomoc. Że kogoś o coś poprosiłeś. Może znów się od kogoś dowiesz, że po co to robiłeś? I generalnie radź sobie, Człowieku, sam.W pewnym momencie zaczynasz przepraszać za wszystko. Za to, że żyjesz. Tak, nawet za to. I zanim zwrócisz się do kogoś, przemyślisz to z pięćdziesiąt razy.Trudno jest się potem wyzbyć takiego przepraszania. Umierasz ze stresu, zanim do kogoś napiszesz czy zadzwonisz.Więc nie przepraszaj za to, że żyjesz.
Aniołom ciężko jest na Ziemi…
mrowisko 
Musisz być zalogowany, aby dodać komentarz.