Miesiąc: Luty 2017

,,Lewy brzeg” i ,,Mroki Łowisk” – tak Anna Kasiuk zatytułowała dwa pierwsze tomy swojej trylogii. Trzecia – ,,Jagoda” – dopiero się ukazała i jeszcze jej nie upolowałam. 
Opowieść o przebaczeniu, o miłości. Ciut magii, trochę duchów. Przyjaźń, łącząca dwie bohaterki – Majkę i Ewę; taka przyjaźń o której na pewno każdy z nas marzy. 

Powieści idealne, by się – za przeproszeniem – ,,odmóżdżyć”, puścić wodze fantazji, odpocząć od trudów i smutków dnia codziennego.

Marek Bukowski – doktor Piotr Gawryło z serialu ,,Na dobre i na złe” – popełnił – wespół z Maciejem Dancewiczem (również aktorem) – scenariusz TVN – owskiego serialu ,,Belle Epoque” oraz opartą na tymże scenariuszu książkę. Serialu jak do tej pory obejrzałam dwa odcinki (bo też i tyle ich wyemitowano), bo – czekając do jesieni na kolejny sezon ,,Belfra” – ćwiczyłam się zawzięcie w skakaniu pilotem po kanałach. Zapowiada się ciekawie.

Książka też jest niczego sobie. Szkoda tylko, że na końcu ja osobiście się zapętliłam i w pewnym momencie absolutnie przestałam ogarniać, co tam się w tym Królewskim Mieście Krakowie dzieje… albo działo w pierwszych latach XX wieku, czyli w czasach w których akcja powieści się rozgrywa. Ale na to moje ,,zapętlenie się” wpłynęło – przypuszczam – także parę czynników, z samą książką niezwiązanych. Na przykład to, że jestem ostatnio zabiegana i po prostu za wieloma rzeczami przestałam nadążać…

,,Najdłuższa noc”? Jeśli ktoś lubi odrobinę ludowych wierzeń, romansu, kryminału, czarnego humoru, to… to jest coś dla niego. 

Książki, które wyszły spod pióra Katarzyny Bondy – robią furorę. Stwierdziłam, że może czas najwyższy po nie sięgnąć – przez kilka lat się zbierałam; a ponieważ zanosiło się wręcz na odkładanie tego ab mortus defecatus – powyższe uczyniłam. I zaczęłam od ,,Florystki”.

Początek był tak przydługi i nudny, że po paru próbach czytania doszłam do wniosku, że, niestety, ale ja go nie przełknę. Przeskakując kilkanaście stron,  dotarłam do miejsca w którym cała akcja się tak naprawdę zawiązała. A potem już – aż do końca – trzymała w napięciu. Oczywiście, pytanie jest standardowe: ,,kto zabił?”. Kim jest/są morderca/y dwojga dzieciaków – Zosi i Amadeusza? Jaką rolę w tej historii odgrywają matki obydwojga, a jaką – nauczycielka gry na instrumencie muzycznym? Co ma do obydwu tragedii – trzecia z nich: śmierć młodej mężatki?

Bonda umiejscawia akcję książki w Białymstoku, a głównym bohaterem czyni nie kolejnego policjanta, detektywa et cætera, ale policyjnego psychologa – profilera (tworzącego profile nieznanych przestępców). Powiem tak: miła odmiana po wielkich miastach (po takiej Warszawie /takim Krakowie / takim Wrocławiu) i nawet najlepiej napisanych postaciach detektywów czy policjantów z wydziału zabójstw. Dodatkowym atutem jest to, że Bonda bardzo sprawnie posługuje się językiem charakterystycznym dla środowiska zawodowego policji. Czy wynika to z długoletniej praktyki dziennikarskiej? Tego nie wiem. Ale z pewnością z przeczytanych ostatnio kryminałów (Mróz, Puzyńska i reszta) – ten Bondy wydaje mi się najmniej ,,bajkowy” i przerysowany, a najbardziej prawdziwy.

RE – WE – LAC – JA! 

Dynamiczna opowieść o prawach rządzących korporacją. Przewodnikiem po bezwzględnym świecie bezwzględnej korpo jest Aleksander ,,Aleks” Rymer, jeden z najlepszych absolwentów LSE (London School of Economics) w swoim roczniku. Działa niczym cyborg – jest zimnym i wyrachowanym mężczyzną, który nie cofnie się absolutnie przed niczym, jeśli summa summarum to on osiągnie upatrzoną korzyść (czyli ,,po trupach do celu”). Nie tylko on tak działa – w książce zostaje nam przedstawiona cała grupa jemu podobnych. 

Korporacyjna walka o władzę, takie trochę wyzucie z uczuć wyższych – to Olgierd Świerzewski ustami Aleksa Rymera (bądź Aleks Rymer piórem bądź klawiaturą komputera Olgierda Świerzewskiego) serwuje czytelnikom ,,Mastera”. Tę świetną powieść czyta się w kilka godzin dosłownie. Aż żal, że liczy sobie wszystkiego 527 stron! 😦