mrowisko

Wczoraj mogłam być w Zaułku tylko przez chwilę – obowiązki wzywały. Byłam. Koncert chóru, wspólne kolędowanie – to pierwszy raz w tym roku, kiedy tak naprawdę poczułam atmosferę Bożego Narodzenia.

Z pewnością nieraz jeszcze odwiedzę Zaułek. Wciąż szukam zdjęcia Pani Profesor, które zawisłoby u mnie w Dziurawym Bucie (…mieszka mysz, nieźle go nawet urządziła).

A u mnie teraz w głowie siedzi piosenka Celine Dion z wczoraj obejrzanej komedii…

Wybieram się dziś do Zaułka. Wybieram się dziś w miejsce związane z Panią Profesor i Jej Rodziną. Saska Kępa – to ulubiona przeze mnie A. O., to „Bossanova do poduszki”. Przycupnęłam w miejscu, w którym czasem na Saskiej Kępie można mnie spotkać – i delektuję się tartaletką. Kalorie – trudno, raz się żyje (podobno)…

Poszłam dziś do kina! Na tak zwaną polską komedię romantyczną. I mogę śmiało powiedzieć, że… że dziś odpoczęłam.

Już od ponad miesiąca mieszkamy razem z moją Perełką N. Jesteśmy we dwie bardzo szczęśliwe. Jestem tym bardziej szczęśliwa, że dołączyłam do grona wolontariuszy Migotek. Naszych Migotek. Moich i B.

Zachęcamy – adoptujcie psiaki.

Nie bójcie się adoptować starszych psiaków. Burcia mogła mieć – jak się okazało – nawet około trzynastu lat (tak powiedzieli weterynarze). Migotki – to w większości starsze pieski.

Ten wspólny rok – B. i mój – był pięknym rokiem. N. – też została przez nas adoptowana. Została znaleziona przywiązana do drzewa w dniu, w którym B. odeszła. Uznałam, że to jakiś znak… Jesteśmy z N. Ale B. nad nami czuwa. Wiemy to.

Nie bójcie się adoptować! Jest takie powiedzenie: „Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat”. A ja je zmienię: „Kiedy pies jest szczęśliwy, świat też jest szczęśliwszy”. Popatrzcie – poniżej jest zdjęcie mojej ukochanej Burczysławy – kobiety zasadniczej (tak wczoraj określiła Ją moja Mama) z okresu, gdy była w schronisku:

A taka szczęśliwa i uśmiechnięta stała się w naszym wspólnym domu:

Zachęcamy: adoptujcie!

Pozdrawiamy!

N. & H.

Nie ma już upałów. Nie ma już upałów, podczas których – jak to ładnie określono w jednej z ostatnio czytanych przeze mnie książek – „tylko mucha czuła się wyśmienicie”. Upałów podczas których człowiek marzył tylko o chłodzie, a muchy się pasły – zadowolone.

Jest za to ciepła jesienna kawa, jesienna feeria barw, którą uwielbiam. No i jesienne spacery z Perełką. Długie, bo takie N. kocha.

Wróciłam do ukochanego Zawrocia. Choć na jeden dzień. Choć dzisiejszy dzień był tak smutny. Nadal się po nim zbieram.

O Zawrociu mogłabym pisać bez końca. Choć dziś nastrój był tak minorowy.

O Zawrociu bez przerwy myślę.

To moje miejsce na Ziemi.

The Cranberries „When you’re gone”

Dziś nocujemy z Moją Perełką N. w Moim (a właściwie Naszym) Mieście. Jutro czeka mnie trudny dzień.

Jutro pożegnam Moją Maleńką B.

Jutro odbiorę Jej prochy…

Teraz patrzę na N. – Perełkę. Penetrującą wszystkie zakamarki domu. Taką szczęśliwą.

Kocham.

Powtórzę.

Kocham.

Dzisiaj zamieszkała ze mną N. Niemal tydzień po odejściu Maleńkiej B. Znaleziona dokładnie w dniu odejścia mojej Kruszynki.

Moje szczęście jest… nie, nie bezglutenowe, jak koniecznie chce mi wcisnąć słownik z telefonu.

Moje szczęście jest bezgraniczne.