Utwór „Pierścień i róża” przeżywa właśnie renesans. Wałkowany jest na okrągło, bo primo Rodzice szykują się do wystawienia go na scenie, a secundo – bo parę dni temu go sobie przypomniałam, spędzając bardzo miły wieczór.

Słuchając z tegoż filmu piosenki „Tak nie można” miałam przed oczami popełniony swego czasu tekst „Daj chłopaka”, który napisałam… kiedyśtam. Kiedyśtam dawno, dawno temu. Poznanie Bulbulka swojego życia, a tym samym stanie się czyjąś Bulbiną (ale nie czyjąś służącą, o nie) jeszcze przede mną. I to jest właściwie jedna z niewielu rzeczy, która nie zmieniła się w tym 2019 roku.

Poza tym – ten rok nie był tak dobry jak 2018, może dlatego, że w pierwszym dniu stycznia nie wyciagnęłam z kieszeni pięciu dych w jednym banknocie?

Może i nie wypada takich rzeczy opowiadać… Ale – no, nie wyciągnęłam.

Podsumowując ten rok – już zawsze „The Sound of Silence” będzie mi się z „dziewiętnastym” kojarzyło.