Wbrew tak zwanej ironii losu

,,A nadzieja znów wstąpi w nas,

nieobecnych pojawią się cienie.

Uwierzymy kolejny raz

w jeszcze jedno Boże Narodzenie.

Chociaż przygasł świąteczny gwar,

bo zabrakło znów czyjegoś głosu:

przyjdź tu do nas i z nami trwaj

wbrew tak zwanej ironii losu.

Daj nam wiarę, że to ma sens,

że nie trzeba żałować Przyjaciół.

Bo gdziekolwiek są – dobrze im jest,

gdyż są z nami, choć w innej postaci.

I przekonaj, że tak ma być,

że po głosach tych wciąż drży powietrze.

Że odeszli po to, by żyć

i tym razem będą żyć wiecznie.

Przyjdź na świat,

by wyrównać rachunki strat,

żeby zająć wśród nas

puste miejsca przy stole.

Jeszcze raz

pozwól cieszyć się dzieckiem w nas

i zapomnieć, że są

puste miejsca przy stole…”